Barboni

Barboni

Barboni

 

‘Carrosserie Barboni’ was een bedrijf in Cannes, dat begin vijftiger jaren onder deze naam een klein aantal auto’s produceerde. Het waren klonen van de Panhard Dyna X, met een zelf ontworpen aluminium carrosserie. Hieronder een paar van die Barboni Berlinettes. Qua design lijken ze wat op de Vignale Abarth 205/A Berlinetta, die door Michelotti werd ontworpen. De motor was een opgevoerde Panhard 851 cc. In 1953 namen Raymont Stempert & Georges Schwartz met zo’n auto, onder nummer 51 deel aan de ’24 Heures du Mans’. Zij reden de race uit, maar eindigden 86(!) ronden achter de winnaar.

 

Junior met drie remlichten

Junior met drie remlichten

Junior met drie stijlvolle remlichten

 

Onze auto’s vallen in het verkeer behoorlijk op, getuige de opgestoken duimpjes. Althans overdag. Na zonsondergang zijn ook onze Panhards anonieme stukken staal op wielen geworden. En staan ze direct op achterstand omdat de verlichting niet helemaal ‘state of the art’ is. Veel moderne auto’s lijken in het donker immers op een rijdende kermisattractie. Die zie je niet snel over het hoofd.

De bedrading van mijn bijna 70-jarige Junior is zacht gezegd nogal rommelig. Er ligt al een nieuwe draadboom klaar maar eerst wilde ik iets aan de spaarzame achterverlichting doen. Uit de fabriek kwam de Junior met slechts een Marchal-bolletje links en rechts en in het midden, boven de kentekenplaat, een horizontaal armatuur (Ferrand) met een rood en amberkleurig glaasje. Bij mijn Junior zit in de Marchals een duplolamp voor achterlicht en clignoteur. Boven de kentekenplaat zit de kentekenverlichting (amber) en het remlicht (rood)

Eén remlicht in het midden mag dan origineel zijn,het is voor de moderne automobilist die een lichtgevende kermisattractie gewend is, nauwelijks als remlicht herkenbaar. Veel eigenaren van een Junior vonden vroeger de zichtbaarheid ook al aan de zuinige kant zoals bijvoorbeeld te zien is aan het exemplaar dat Peter Drijver aan het restaureren is.

Erg fraai is dat natuurlijk niet. Ik ben van de school die vindt dat verbeteringen het uiterlijk van de auto niet mogen aantasten. Die extra remlichten moesten dus ondergebracht worden in Marchals, drie-in-een dus. Maar hoe? Ik dacht eerst aan het combineren van knipperlicht en remlicht. Een zeer eenvoudige oplossing, maar het nadeel dat er niet meer geknipperd wordt als je remt (en dat je een paar diodes moet plaatsen omdat de knipperlichten vóór anders ook gaan branden als je rempedaal intrapt). Ries Kruidenier deed de suggestie een ledstrip te proberen. Dat bleek een gouden tip…

 Het mooie van ledstrips is dat je ze kuntinkorten, buigen en met de lijmstrip op de achterkant kunt vastplakken. Je kunt ze krijgen met 30, 60 of 120 leds per meter. Die laatste variant heeft natuurlijk de voorkeur. De meeste strips kun je elke 2,5 cm doorknippen en er draadjes aan solderen. In een Marchal past ongeveer 14 cm strip, dat betekent in mijn geval 17 ledjes. Gat van 8 mm boren in de achterkant, tule er in, draden doorsteken en verbinden met massa en stroomvoerende draad voor het remlicht. Die laatste handeling is een Junior wel een gepruts omdat je dat alleen maar liggend op je buik in de kofferbak kunt doen maar het resultaat mag er zijn, vind ik!

 

 

 

 

 

Voor een overzicht van de in’s en out’s van dit project, zie ook het filmpje!

P.S. Ook met zwaardere duplolampen kun je de zichtbaarheid van je wagen flink vergroten. In mijn Z16 trof ik nog oude duplo’s aan (gecombineerd rem/knipperlicht) met een wattage van 18/4. Dat is wel erg weinig. Moderne duplo’s zijn 21/5 maar ze zijn er nog zwaarder: ik heb nu lampjes gevonden van 28/7 watt. Dat moet toch een behoorlijke verbetering geven!

Siewert Pilon

Militair, een overzicht

Militair, een overzicht

Militair Materieel (1905 – 2004)

Panhard heeft zich in de periode 1905 – 2004 ook bezig gehouden met het ontwerpen en bouwen van voertuigen voor het leger.Ze bouwden zowel vrachtwagens en artillerietrekkers als mitrailleur- en pantserwagens. Dit alles zoals Paul Panhard eens zei, “in het besef dat het onze zonen zijn die in deze Panhards de strijd zullen ingaan…”

Hiernaast een van de vroege militaire producten, een nog behoorlijk vreedzaam ogende automitrailleuse op basis van een gewone auto. De onderstaande  radiowagen doet evenmin direct aan het slagveld denken.

 

Deze Panhard Chatillon trekker die in 1914 in de buurt van het slagveld gefotografeerd werd. Het was eigenlijk een gewone vrachtwagen met wat speciale eigenschappen die bewapend noch gepantserd was.

 

 

 

 

Een ander bijzonder militair voertuig uit de tijd van WO I (1915) is de röntgen wagen die van een extra motor + dynamo was voorzien om in de hoogspanning voor de röntgenapparatuur te voorzien

 

 

 

 

 

 

 

Begin jaren ’30 ontwikkelde Panhard de AMD 165 die enkele jaren later werd later doorontwikkeld tot de AMD 175. Deze pantserwagens waren eigenlijk ook nog gewone vrachtwagens die gepantserd en van bewapening voorzien werden. Ze werden vooral ingezet in Noord-Afrika. Hieronder links de 165 in een speciale uitvoering met radio apparatuur rechts de wat zwaarder bewapende 175.

AMD staat overigens voor: Automitrailleuse de Découverte.

 

 

 

 

 

 

 

In 1935 werd de radicaal nieuwe AMD178, in 1935 voor het Franse leger ontworpen: een zelfdragende pantser body met 4 x 4 aandrijving en een bemanning van 4. De  AMD-178 werd bewapend met een Hotchkiss 25 mm anti tank kanon en een Reibel mitrailleur van 7,5 mm  in een grote toren. Enkele exemplaren waren in 1940 zelfs met een 47 mm anti tank kanon en een nog zwaardere toren uitgevoerd.

Vóór de oorlog zijn er 376 stuks aan het Franse leger geleverd. Deze Panhards hebben in mei 1940 ook in Nederland tegen de Duitsers gevochten. In Zeeland, bij Breda en bij de Moerdijkbruggen. De AMD178 was superieur aan vergelijkbaar Duits materieel en kon, met een beetje geluk, zelfs een Duitse tank uitschakelen. Zijn snelheid, manoeuvreerbaarheid en hoge vuursnelheid moesten het (te) kleine kaliber kanon compenseren.

Een door een Duitse tank uitgeschakelde AMD178…

 

 

 

 

 

 

Na de oorlog, al vanaf 1944 nam Panhard de AMD178 opnieuw in productie, maar nu met een andere geschutstoren en een 4HL Dieselmotor. De benaming werd AMD178B. Deze pantserwagen in vooral in Frans Indochina, Vietnam gebruikt.

 

 

 

Panhard AM 40 P prototype Op 1 mei 1940(!) bestelde het Franse leger maar liefst 600 exemplaren van de AM 40P (Automitrailleuse Puissante) waarvan Panhard één prototype gebouwd had. Een buitengewoon ontwerp, acht aangedreven wielen, de middelste konden voor gebruik op de weg ingetrokken worden en een bemanning van slechts 2. Door de oorlog kon van productie helaas niets meer komen, het prototype werd naar Noord Afrika geëvacueerd en is daar verdwenen.

De EBR 75 (Engin Blindé de Réconnaissance) .
Het idee van de AM40P werd uiteindelijk  toch doorontwikkeld. Het werd de  EBR 75 waarvan de middelste wielen op dezelfde wijze konden worden opgetrokken en waarvan de wielen werden aangedreven door een 12 cilinder boxermotor. Het voertuig kon in twee richtingen rijden, daarvoor waren 2 bestuurders nodig, één om vooruit te rijden en één voor de tegenovergestelde richting.

De EBR werd met een ‘echte’ Panhard motor uitgerust, een luchtgekoelde boxer, maar dan wel een met 12 cilinders

 

 

 

 

 

 

In 1970 werd een EBR die van zijn geschutstoren was ontdaan, gebruikt om de kist met daarin het lichaam van Charles De Gaulle naar het kerkhof te brengen. (Foto’s uit Paris Match)

Nadat in 1967 een einde kwam aan de productie van automobielen voor civiel gebruik, bleef Panhard voertuigen voor militair gebruik produceren zoals de AML60 en de hieronder afgebeelde VBL (voiture blindé légère)

Voor meer informatie over de in later jaren door Panhard geproduceerde voertuigen, zie Catalogus Militaire

In 2004 kwam een einde aan de productie van militair materieel onder de merknaam Panhard, zie voor details daarover onder de geschiedenis van het merk.

 

Panhard Automobielclub Nederland

Catalogue Panhard Militaire

Vrachtwagens en Bussen

Panhard Automobielclub Nederland